پولیپ ها برآمدگی های کوچکی هستند که، منشأ آن ها پوشش داخلی روده است. پولیپ روده معمولآ روی یک ساقه رشد می کند و شبیه قارچ است. بسیاری از بیماران پولیپ های متعددی دارند که، در بخش های مختلف روده پراکنده هستند. بعضی از پولیپ ها مسطح و برخی دیگر تا حدودی سرطانی هستند.
پولیپ های روده به سه دسته تقسیم می شوند؛ 1- پولیپ های هایپر پلاستیک، 2- پولیپ های آدنوما و 3- سندروم های پولی پوزیز.
این پولیپ ها بسیار شایع بوده و قطر آن ها کمتر از نیم سانتی متر است. بی خطر و خوش خیم هستند و به ندرت سرطانی می شوند.
اغلب کوچک و قطر آنها کمتر از یک سانتی متر است، اما گاهی اوقات بزرگتر می شوند. در موارد اندک، این پولیپ ها سرطانی می شوند. در صورت سرطانی شدن، تغییر در عرض چندین سال حاصل می شود. اغلب سرطان های روده از پولیپی نشأت می گیرد که، برای مدت ۵ تا ۱۵ سال در روده وجود داشته است.
براساس یک مطالعه، برای یک پولیپ آدنومای ۱ سانتی متری خطر سرطانی شدن، پس از ده سال در حدود ۱ در ۱۲ و پس از ۲۰ سال در حدود ۱ در ۴ است. با این حال، خطر سرطانی بودن به عواملی از قبیل اندازه ادنوما بستگی دارند.
سندروم های پولی پوزیز گروهی از بیماری های موروثی به حساب می آیند. این بیماری ها شامل موارد زیر هستند؛ پولیپوز آدنوماتوز فامیلیال (FAP)، سرطان روده بزرگ غیر پولیپی ارثی (HNPCC)، سندروم لینچ، سندروم گاردنر، سندروم تورت، سندروم پوتز جگرز، سندروم پولی پوز جوانان و پولی پوز هایپر پلاستیک. این سندروم بسیار نادر هستند و در جوان ها مشاهده می شود، اغلب باعث ایجاد تعداد زیادی پولیپ روده می شود که احتمال سرطانی شدن آنها زیاد است.
انواع پولیپ های روده ای هایپر پلاستیک و آدنوما رایج تر هستند. پولیپ هایپر پلاستیک سرطان زا نیست. با این‌حال، گفته می شود که پولیپ آدنوما تقریبا محرک تمامی سرطان های روده است، اگر چه اغلب پولیپ های آدنوما هرگز سرطانی نمی شوند و اگر چه نمی توان مشخص کرد که کدام یک از پولیپ های آدنوما سرطانی می شوند، پولیپ های بزرگ تر به احتمال بیشتری سرطان زا هستند.
با توجه به اینکه پزشک با نمایان شدن پولیپ روده نمی تواند در مورد نوع بافت نظر قطعی بدهد، عموماً در طول کولونوسکوپی تمامی پولیپ ها را خارج می سازد.
95 درصد از پولیپ های روده هیچ علامت یا نشانه ای ندارند. از شایع ترین علائم پولیپ روده، خونریزی پولیپ است که باعث دفع مقدار کمی خون در مدفوع می شود. گاهی اوقات، وقتی خونریزی قابل توجه است، مدفوع سیاه، قرمز تیره یا قرمز روشن به نظر می رسد. پولیپ های روده اغلب هیچ علامتی ندارند و تنها زمانی که پزشک، روده شما را معاینه می کند، مشخص می شوند. اما بعضی از افراد علائم زیر را مشاهده می کنند.
سلول های سالم به شکلی منظم رشد پیدا کرده و تقسیم می شود. جهش در ژن های مشخص باعث تقسیم سلول ها می شود، حتی وقتی به سلول های جدید نیاز نیست. رشد نا منظم سلول ها باعث شکل گیری پولیپ روده خواهد شد. پولیپ ها در هر ناحیه ای از روده ی بزرگ می توانند تشکیل شوند. به طور کلی، هر چه پولیپ بزرگتر باشد، احتمال سرطان روده بیش تر می شود.
شکل گیری پولیپ روده در بین بزرگسالان بسیار شایع است و با افزایش سن بدون داشتن عوامل خطر، احتمال شکل گیری پولیپ در روده افزایش پیدا می کند. علت ابتلاء به پولیپ روده هنوز مشخص نیست. بعضی از متخصصین بر این باور هستند که، علاوه بر ژنتیک، رژیم غذایی کم فیبر و پر چرب، زمینه را برای شکل گیری پولیپ مهیا می کند.
آزمایشات غربالگری، نقش مهمی در تشخیص پولیپ روده قبل از سرطانی شدن دارند. این آزمایش ها در پیدا کردن سرطان روده‌ی بزرگ در سطوح اولیه موثر است.
بهترین آزمایش برای تشخیص پولیپ ها و سرطان روده است. در صورت پیدا شدن پولیپ، پزشک فورا آنها را خارج می سازد یا برای تحلیل از آنها بافت برداری می کند.
آزمایش کَم تهاجمی است برای مشاهده ی روده و در آن از تصویر برداری سی تی اسکن استفاده می شود. مراحل آماده سازی روده در این آزمایش شبیه آزمایش کولونوسکوپی است. در صورت پیدا شدن پولیپ، برای خارج سازی پولیپ به کولونوسکوپی نیاز است.
در این آزمایش یک لوله چراغ دار باریک وارد مقعد می شود، تا مقعد و 1/3 پایانی روده بزرگ (سیگموئید) را معاینه کند. در صورت پیدا شدن پولیپ روده بزرگ، برای خارج ساختن آن به کولونوسکوپی نیاز است.
یکی از روش هایی که برای تأیید پولیپ روده انجام می شود، همان روشی است که برای درمان پولیپ روده مورد استفاده قرار می گیرد. پولیپ ها در طول کولونوسکوپی خارج می شود. لوله کولونوسکوپی یک ابزار خارج سازی پولیپ و یک دوربین دارد. پزشک معمولاً در طول بررسی روده ی بزرگ هر پولیپی را که مشاهده کند خارج کرده، پولیپ ها سپس از لحاظ سرطانی بودن مورد آزمایش قرار می گیرند.
پزشک در طول معاینه ی روده، احتمالاً تمامی پولیپ هایی را که پیدا می کند، خارج می کند.
بسیاری از پولیپ ها با انبر بافت بردار یا حلقه سیمی خارج می شوند. برای سهولت انجام کار می توان مایعی زیر پولیپ روده تزریق کرد، تا پولیپ از دیواره ی روده جدا شده و پولیپ راحت تر خارج شود، در صورتی که پولیپ بیش از ۲ سانتی متر طول داشته باشد، این کار انجام می شود.
پولیپ های بسیار بزرگ که در طول غربالگری جدا نمی شوند، معمولاً از طریق جراحی کم تهاجمی خارج می شود.
در صورتی که مبتلا به سندروم ارثی نادری مثل، پولیپ آدنوماتوز خانوادگی (FAPP) هستید، برای خارج سازی روده و مقعد به جراحی نیاز دارید (پروکتوکولکتومی کلی). پولیپ هایی که در طول کولونوسکوپی یافت می شود را، می توان به همین روش خارج ساخت.
اغلب این روش ها شامل، خارج سازی پولیپ با انبرک بافت برداری، حلقه سیمی و یا سوزاندن انتهای پولیپ با جریان الکتریکی است. به این کار برش پولیپ گفته می شود. با توجه به اینکه غشای روده به برش یا سوزاندن حساس نیست، برش پولیپ موجب درد نمی شود. پولیپ روده برش داده توسط یک پاتولوژیست در زیر میکروسکوپ بررسی می شود تا نوع بافت و سرطانی بودن یا نبودن آنها مشخص شود. در صورتی که یک پولیپ بزرگ یا با ظاهری غیر عادی خارج شد، یا برای مدیریت جراحی احتمالی ارسال شد، متخصص اندوسکوپی با تزریق میزان کمی جوهر استریل به دیواره روده محل مورد نظر را علامت گذاری می کند. به این کار خالکوبی اندوسکوپیک گفته می شود.
در صورت ابتلا به پولیپ آدنوماتوز یا پولیپ دندانه دار، در معرض ابتلا به سرطان روده هستید. سطح خطر به اندازه، تعداد و مشخصه های پولیپ های ادنوماتوزی که خارج شده اند بستگی دارد. شما به آزمایشات غربالگری بعدی برای پولیپ روده نیاز دارید. در موارد زیر پزشک احتمالا کولونوسکوپی را پیشنهاد می کند:
بهتر است قبل از کولونوسکوپی روده خود را کاملا آماده کنید. در صورتی که مدفوع در روده شما باقی‌مانده باشد، مانع از این می شود که پزشک دیواره روده را به خوبی بررسی کند، باید سریع تر از زمان تعیین شده کولونوسکوپی را انجام دهید.
لطفا برای ارسال نظر فرم زیر را پر کنید
سلام خواهش میکنم عزیزم، رژیم غذایی درستی رو انتخاب کنین که بدون احساس ضعف بتونین بدون پرخوری و ریزه خواری به سلامت بدنیتون کمک کنید
design by Shemiranweb.com
خیی عالی بود . من هم دچار چنین مشکلی بودم . طبق تشخیص پزشک پس از کولونوسکپی آنرا رویت شده و در مرحله بعدی جراحی سراپایی شدم . و الان با گذشت 1.5 سال دوباره احساس میکنم نشانه های اون رو دارم . نفغ . احساس ضعف و گرسنگی که معمولا صبحها به سراغم میاد . در مرحله قبلی که آزمایش دادن هم همین نشانه ها روداشتم اما خدارو شکر خونریزی از مخرج نداشتم ولی ضعف رو داشتم و در حال حاضر این ضعف و احاس گرسنگی که اغلب صبها به سراغم میاد را دارم . متشکرم