در پایان ماه ششم زندگی نوزادان، بهتر است در نوع و غذای مصرفی روزانه ی کودکان تغییراتی انجام شود؛ یعنی نه تنها به طور تدریجی مواد غذایی دریافتی متنوع شود، بلکه از حالت مایعات صرف، به سوی غذا های سفت تر مثل فرنی رقیق و یا حریره ی بادام تغییر کند.
حال اگر در سال دوم زندگی نیز به جای تغذیه ی بچه با غذا های مناسب این سن و سال، فقط حریره ی بادام، فرنی و سوپ به کودک داده شود، به طور حتم مورد استقبال و علاقه ی او قرار نخواهد گرفت.
شیر مادر در سال دوم نیز از ارزش بالایی برخوردار است، ولی وعده های اصلی روزانه باید به طور مرتب از غذا های مناسب این سن و سال تأمین شود. خوراندن انواع جوشانده ها یا شیر خشک یا شیر گاو علاوه بر زمینه سازی کم خونی ناشی از کمبود آهن، عامل بی اشتهایی کودک و ابتلای او به عفونت های گوارشی خواهد شد.
گاهی بچه ها به علت دیر خوابیدن شبانه، خستگی و یا خواب آلودگی، اشتهایی به خوردن وعده های غذایی ندارند؛ بهتر است به جای اصرار و پافشاری، چند دقیقه ای قبل از دادن غذا، با شستن دست و روی او و بر طرف کردن خستگی اش، اقدام به غذا دادن به او کنید.
گاهی رفتار های محبت آمیز، در قالب هدیه های خوراکی و... در میان وعده ها باعث سوق دادن ذائقه ی کودک به مصرف تنقلات شیرین و پر چرب می شود و عاملی جهت سر باز زدن کودک از خوردن غذا های اصلی و اساسی است.
کودکان در سنین 9 ماهگی تا پایان 2/5 سالگی، دوست دارند با غذا بازی و آن را با انگشتان خود لمس نمایند. در این سنین دادن مواد غذایی انگشتی مثل؛ کتلت، شامی و کوکوی سیب زمینی یا برش های کوچک از ساندویچ های تهیه شده در منزل، تحت نظارت مادر موردی ندارد.
شکایت دائمی شما از نحوه ی غذا خوردن و عدم رغبت بچه به غذا، کودک را متوجه خواهد کرد که قادر است از این حربه استفاده کرده و خواسته های خود را به پدر و مادر تحمیل نماید. کودکان از حرص خوردن و عصبانیت درونی شما کاملاً اطلاع دارند و از اینکه توانسته اند چنین موفقیتی را با نخوردن غذایی یا عدم انجام عملکردی، کسب نمایند غرق لذت می شوند. خونسردی و عدم بروز عکس العمل مثبت و یا منفی شما، در برابر چنین عملکردی نتایج شگفت انگیزی در پی خواهد داشت.
با مشارکت کودک در خوردن غذا به هر نحوی که دلخواه اش باشد و هر زمانی که میل دارد، حس استقلال طلبی و اتکاء به نفس او را تقویت نمایید؛ باور کنید او در مدت زمان کوتاهی قادر خواهد بود به طور دقیق لیوان و قاشق خود را استفاده نماید؛ ریخت و پاش های فعلی او را تحمل نموده و اجازه دهید به تدریج رفتار های تغذیه ای و منش های رفتاری او به تکامل و پختگی برسد.
بپذیرید برخی از کودکان کم حرکت تر یا فعال تر، کم وزن تر یا سنگین تر، قد بلند تر یا قد کوتاه تر از دیگران هستند. علت واقعی آن به زمینه های ژنتیکی، محیط زندگی و تفاوت سرعت در رشد برنامه ریزی شده آن ها بر می گردد، بنابراین بهتر است برای کنترل روند رشد بچه ی خود به جداول پایش رشد او توجه فرمایید و کودک را با خودش مقایسه کنید تا زمانی که روند صعودی در صدک مربوط به خودش ملاحظه شود، جای هیچ‌گونه نگرانی وجود ندارد.
دلایلی همچون؛ دندان درآوردن، ابتلاء به بیماری های عفونی، اسهال و استفراغ، ابتلای حاد کودک به عفونت های مختلف در اندام های گوارشی، ریوی و یا گوش میانی، عفونت های مزمن و یا مصرف دائمی بعضی از دارو ها مثل دارو های ضد تشنج ها، ضد افسردگی، ضد حساسیت و یا سایر دارو های تجویزی متخصص کودکان نیز در اشتهای کودک تأثیر گذار بوده و نوساناتی در افزایش صعودی وزن به صورت خط مستقیم یا حتی به صورت نزولی در مسیر رشد کودک ایجاد می کند که کاملاً موقتی است و به زودی با تغذیه متناسب و متعادل جبران خواهد شد.
در صورتی که این روند کماکان ادامه داشته باشد، باید با مشورت پزشک معالج و یا متخصص تغذیه ی کودکان علت یابی و چاره جویی بشود. کمبود بعضی از ریز مغذی ها مثل کم خونی ناشی از فقر آهن یا کم کاری تیروئید، کمبود روی و یا بیماری های روماتیسمی، نارسایی های قلبی، اختلالات غدد درون ریز، عدم دریافت کلیه مواد مغذی و املاح یا افزایش مصرف ویتامین های A و E در رژیم غذایی و مسمومیت های ناشی از آن ها یا سایر مسمومیت ها با فلزات سمی از جمله جیوه یا سرب عوامل ایجاد کننده ی بی اشتهایی هایی بوده و باید سریعاً تحت نظر یک متخصص کودکان نسبت به تشخیص و درمان آن ها اقدام گردد.
مهر و عاطفه‌ی پدری و مادری تأثیر مستقیم در خورد و خوراک و اشتهای کودک داشته و آثار آن به صورت احتمالی در روند رشد نمایان می گردد.
لطفا برای ارسال نظر فرم زیر را پر کنید
design by Shemiranweb.com
