هیچ نوزادی در دنیا از بدو تولد تا ۶ ماهگی، نباید از چیزی جز شیر مادر تغذیه کند، مگر اینکه دچار بیماری خاص یا نیازمند نوع ویژه ای از شیر خشک باشد. شیر مادر از آب بیشتری برخوردار است، که تشنگی نوزاد را برطرف می کند و سپس با غلیظ و چرب تر شدن قادر است گرسنگی نوزاد را رفع کند. تغذیه با شیر مادر بهترین مانع برای بیشتر آلرژی ها و حساسیت هایی است که در کودکان ایجاد می شود. با توجه به حجم کم معده نوزاد و از آن جا که شیردهی باید به دفعات متعدد انجام شود و اینکه در بعضی مواقع بی حوصلگی مادران از سوی دیگر باعث می شود، مادران علاقه ای به شیر دادن به نوزاد خود نداشته باشند.
اما این مادران باید بدانند نوزاد آن ها ممکن است مستعد آلرژی غذایی، عفونت و یا عدم تحمل لاکتوز باشد و سیستم ایمنی او بطور کامل تکامل نیافته باشد. در قطرات ابتدایی شیر مادر یا آغوز، تمام ایمونوگلوبین های ضروری برای تقویت بچه ترشح شده، که از طریق شیر مادر به بدن نوزاد وارد می شود. در اصل واکسیناسیون نوزاد علیه اکثر عوامل بیماری زا و آلرژیک از همان ابتدا و با همین بخش از شیر انجام می شود.
از ۶ ماهگی که عبور کنیم، آغاز آشنایی نوزاد با طعم غذا های کمکی است. 3 تا 4 ماهگی مرحله مهم رشد بدن نوزاد است و از آن جا که تا این مرحله ممکن است سیستم هضم و جذب نوزاد هنوز به تکامل کامل نرسیده باشد، خطر بلع نادرست نوزاد وجود دارد.
این غذا ها باید در کنار مصرف شیر مادر، به عنوان غذای همراه و کمکی مصرف شود. باید توجه داشت که حجم معده نوزاد بسیار کوچک است و باید غذا را در دفعات متعدد، اما با میزان کم به او بدهیم.
در ماه هشتم، ظهر و شب می توانیم ماست را هم به رژیم غذایی نوزاد خود اضافه کنیم (۲ قاشق).
در ماه نهم، انواع آش (آش ماست، آش حبوبات، آش گندم) و ماهی آب پز دریایی که سرشار از امگا۳ است، توصیه می شود که باید نرم باشد.
در ماه دهم که کودک می تواند به آهستگی بجود و یا غذا را ریز‌ریز کند، کته ماهیچه، کوفته قلقلی، ماکارونی با ترکیبات مخصوص توصیه می شود.
۱۱ و ۱۲ ماهگی زمانی است که مادر می تواند از غذای خانواده نیز به کودک خود بدهد. با رعایت اضافه کردن نمک و ادویه، به غذای خانواده به میزان بسیار کم می توان از همان غذا به کودک داد.
مصرف نمک، عسل، سفیده تخم مرغ، اسفناج و… بعد از 1 سالگی ممنوعیتی ندارد.
تا ۲سالگی بچه ها باید آهن بخورند. قطره آهن را باید بین ۲ وعده غذایی بخورند؛ یعنی حداقل نیم ساعت قبل و بعد از شیر خوردن (غذاخوردن)، نباید قطره آهن بخورند. در بیشتر کشور های اروپایی فقط قطره ویتامین D توصیه می شود، اما در کتاب های مرجع پزشکی توصیه شده که قطره A و D با هم مصرف شود. بعد از ۲سالگی دیگر نیازی به مصرف ویتامین نیست، مگر آن که بررسی شده و معلوم شود که بدن کودک به ویتامین خاصی احتیاج دارد.
زمانی که کودک غذا های متنوع و مناسب سنش مصرف کند، دیگر نیازی به خوراندن قطره ها و دارو های ویتامین نیست. رژیم غذایی متعادل و متناسب با هرم غذایی، دارای املاح و مواد مورد نیاز بدن است. مثلا وقتی صبح کودک کره، زرده ی تخم مرغ و شیر مصرف کند و زمانی که در وعده ظهر از خورشت های مختلف همراه سبزیجات و لبنیات یا کباب های مختلف مصرف کند دیگر نیازی به دادن ویتامین نیست.
متاسفانه به دلیل بی توجهی به همین توصیه های ساده که مفهوم آن مصرف انواع غذا ها با تعادل و تناسب بر اساس سن و وزن کودک است، پیوسته شاهد مراجعه کودکانی به مطب هستیم که دو تا سه برابر وزن طبیعی و استاندارد خود، اضافه وزن پیدا کرده و این مسئله موجب نگرانی والدین و پزشکان می شود. پدر ها و مادر ها از روی دلسوزی اقدام به تهیه انواع ویتامین ها و شربت های مولتی ویتامین و خونساز داخلی و خارجی، با قیمت های بسیار بالا می کنند، غافل از اینکه همین غذا های روزانه و تغذیه طبیعی و سالم قادر است نیاز روزانه کودکان را برطرف سازد.
بچه ای که در زمان تولد ۳ کیلو گرم بوده، در ۵ ماهگی باید ۶ کیلو گرم باشد، با این اقدامات نابجا تا ۱۰ کیلو گرم و حتی بیشتر اضافه وزن پیدا می کند و در آینده دچار بیماری های مختلفی از جمله دیابت و امراض قلبی می شود.
لطفا برای ارسال نظر فرم زیر را پر کنید
design by Shemiranweb.com
